Kardeş Kıskançlığına Karşı Alınabilecek 11 Önlem

Kıskançlık, insan yaşamının her döneminde baş edilmesi güç olan, kişinin sevilen kişiyi başkasıyla paylaşamamasından veya kaybetme korkusundan kaynaklanan doğal bir duygudur. Çocuk, yeni doğan kardeşle beraber evdeki statüsünü kaybedeceği, anne babasının ona daha az sevgi ve ilgi göstereceği kaygısını yaşar.

Kardeş kıskançlığı önemsenmeli ve çocuğun hayatı için yıkıcı hale dönüşmemesi için tedbirler alınmalıdır. Bu tedbirler doğumdan önce başlamalı ve doğum sonrası sürdürülmelidir.

1. Anne ve baba, kardeşi dünyaya gelmeden önce büyük çocuğu hazırlamalı ve onun kaygılarını gidermelidir. Ona; her daim özel olduğu, ona karşı duydukları sevgi ve ilginin azalmayacağı konusunda güven vermelidirler.
2. Yenidoğan bebeğin anneye fizyolojik bağımlılığı nedeniyle ilk zamanlar annenin büyük çocuğa ayırdığı zaman zorunlu olarak azalacağından, henüz bebek doğmadan önce çocuğun anne tarafından karşılanan fiziksel ihtiyaçları baba ile paylaşılmalıdır.
3. Çocuğun odasının ayrılması veya okula başlatılması mümkünse kardeşin doğduğu döneme denk getirilmemelidir. Aksi takdirde çocuğun zihninde “annem beni başından attı ve kardeşimle vakit geçiriyor” gibi düşünceler oluşabilir.
4. Çocuk, kıskançlık duygusundan dolayı suçlanmamalı, cezalandırılmamalı ve yargılanmamalıdır. Çocuğunuzla bu konuda konuşun, duygularını önemseyin ve işbirliği konusunda onu özendirin. Anlaşıldığını fark eden çocuk kendisini değerli ve güvende hissedecektir.
5. Çocuğun olumsuz duygularını reddetmek yerine, bunları tanıyıp kabul etmek önemlidir. Çocuğun olumsuz duygularının yıkıcı ve zarar verici bir şekilde ortaya çıkmaması sağlanmalıdır. Bu konuda dramatik oyun ve resim faaliyetinin önemi büyüktür.
6. Çocuğa kardeşiyle ilgili yaşına uygun sorumluluklar verilmelidir. Fakat “sen büyüdün/abla-abi oldun” gibi söylemlerle aşırı sorumluluk yüklemekten kaçınılmalıdır.
7. Anne babanın kendisini sevdikleri gibi bebeği de seveceklerini açıklamaları önemlidir. Çocuğun yanında kardeşe “pis o/sevmiyoruz onu” gibi samimi olmayan söylemlerde bulunulmamalıdır. Bebeğin de büyümesi için tıpkı onun gibi sevgiye ihtiyaç duyduğu söylenmelidir.
8. Asla çocuğunuzu kardeşiyle kıyaslamayın. Her çocuk kendi güçlü ve zayıf yönleriyle bir bireydir. Kıyaslanmak onda aşağılık duygusu oluşturup kıskançlığı artıracaktır.
9. Anne baba her çocuğa bireysel zaman ayırmalıdır. Bu zamanı eşit olarak bölmek yerine çocuğun gereksinimine göre ayırmanız doğru olacaktır. Kendisine zaman ayrıldığını, doğan bebeğe rağmen anne babasıyla birebir zaman geçirebildiğini gören çocuk önemsendiğini düşünecek ve özgüveni güçlenecektir.
10. Kardeş kavgalarında çocuklar birbirlerine fiziksel olarak zarar vermedikleri sürece araya girilmemeli, taraf tutulmamalıdır. Problemlerini kendi aralarında çözmeleri gerektiği konusunda teşvik edilmelidir.
11. Çocukların, yargılanmadan sorunlarını ve duygularını paylaşabilecekleri aile sohbetleri düzenlenmeli ve iş birliğine dayalı bir ortam oluşturulmalıdır.